‘Juist door alle plekken waar ik ben geweest, weet ik: There’s no place like home’

‘Hoewel ik ben geboren in het oude streekziekenhuis in Ede, ben ik een rasechte Veenendaler.

Tot mijn vijfde woonde we met ons gezin op het PWA-park en in 1977 zijn we verhuisd naar Veenendaal-West. Die wijk bestond in die tijd nog vooral uit zand en weilanden. Als kind heb ik er met vriendjes uren gespeeld en heb ik iedere centimeter opgebouwd zien worden. Zo herinner ik me nog goed dat de spoorlijn naar Rhenen doorgetrokken werd en station Veenendaal-West werd geopend.

Ik had een fantastische jeugd, alhoewel ik als kind van Surinaamse ouders wel de enige donkere jongen was in de buurt. Op een verdwaalde Spanjaard of Turk na, waren er eigenlijk geen gekleurde mensen in Veenendaal en was ik wel een beetje ‘vreemd’. Dat is nu wel anders.

Sowieso is Veenendaal natuurlijk ontzettend veranderd door de jaren heen. We zijn niet alleen enorm gegroeid qua inwoners, maar er gebeurt ook meer. Vooral Stadsstrand Landjepik heeft hier enorm aan bijgedragen. Dat was zo’n fantastische plek! Daar werden mensen met film- en picknickavonden echt bij elkaar gebracht.

Zelf ben ik ook graag actief om Veenendaal te verrijken. Dat doe ik voornamelijk bij VMHC Spitsbergen, waar mijn dochter al van kleins af aan hockeyt. Het begon als spelbegeleider, toen werd het trainer/coach en inmiddels zit ik in allerlei commissies en organiseer ik van hockeykamp tot toernooi en feest. Gelukkig vind ik het vooral leuk om iets bij te dragen.

Of ik ooit nog weg ga uit Veenendaal? Nee. Ik woon inmiddels zelf weer in Veenendaal-West, vlakbij het bos en bij mijn vader die nog leeft. Ik vind het heerlijk wonen hier. Juist door alle plekken waar ik ben geweest, weet ik: There’s no place like home.’

Veenendaler #68 – Omar van Wouw