‘Ik ben de jongste uit een gezin van negen kinderen en geboren en getogen in Veenendaal. Mijn vader is hier naartoe gekomen als gastarbeider en mijn moeder kwam in 1979 na met haar kinderen. Mijn hele leven heb ik hier gewoond en ik zou niet anders willen. Of het moet Scheveningen zijn, aan de zee. Maar eerlijk? Nee, ik vind het hier heerlijk en voel me een echte Veense.
Ik heb een heerlijke jeugd gehad met veel buitenspelen. De christelijke school waar ik naartoe ging was streng maar rechtvaardig en verder ben ik altijd iemand geweest die graag haar eigen plan trekt.
Met een opleiding in de financiële sector, heb ik een tijdlang in die branche gewerkt. Gaandeweg kwam ik er echter achter dat de zorg meer bij mij past. Ik ben iemand die graag dingen uitpluist en makkelijk contact maakt met mensen.
Via het schoolplein van mijn kinderen kwam ik erachter dat er veel mensen zijn die vastlopen of buiten de boot vallen. Al snel hadden ze door dat ik ze kon helpen en dat ben ik ook gaan doen. Eerst vanuit huis, maar nu als initiatiefnemer vanuit Stichting Khair, wat welzijn betekent in het Arabisch.
Door de jaren heen heb ik de wereld zien veranderen. Egoïstischer zien worden. Er zijn zoveel diverse groepen in Veenendaal, maar we weten elkaar moeilijk te vinden. Mijn droom is dan ook om meer verbinding en meer begrip te creëren, zodat we nader tot elkaar kunnen komen. Met een ‘buurtcouscous’ of, gewoon, door met elkaar in gesprek te gaan. En écht te luisteren naar elkaar.
Veenendaal is prachtig, maar hoop ik zo nóg mooier te laten worden.’
Veenendaler #62 – Najma Kadri