'Als we thuis Kerst vieren dan kan een Indonesische rijsttafel niet ontbreken.'

Als vijf jarig meisje stapt Eveline van de boot af, die haar van Indonesië, na de capitulatie, naar Nederland heeft gebracht. Het is december en in Nederland ligt een dik pak sneeuw. Eveline haar eerste stappen in Nederland kunnen zo in een kerstfilm. Voor de kleine Eveline was dit voor het eerst dat ze sneeuw zag en ze kan zich nog goed herinneren hoe koud ze het had. 

Inmiddels woont Eveline al 25 jaar in Veenendaal. Vanuit Utrecht ben ik met mijn man naar Veenendaal verhuisd toen haar zoon (Danny van barbier Kerels) 3 jaar oud was. Hier in Veenendaal heeft ze haar tweede zoon Maurice gekregen. 

Ik heb lang op de Middellaan gewoond, maar nu ik ouder ben woon ik met veel plezier in het centrum. Ik ben echt een mensen mens en ben blij dat je hier zoveel mensen kan ontmoeten. Een blik kan al genoeg zijn om een mooi gesprek aan te knopen. Ik wandel graag en loop in het centrum dan altijd even bij Hiensch of Boa Vista binnen. Mijn schoenen haal ik altijd bij Bart van de Bosch. Een wijnproeverij bij Gastrovino vind ik heerlijk, ook kan ik enorm genieten van een lekker hapje eten bij de Griek. 

Ik vind de “vibe” in Veenendaal zo leuk. Ik ben Christen en merk dat ik dat hier ook echt kan zijn. Ik ga elke zondag naar de Katholieke kerk. Het geloof is voor mij mijn kracht, ik bid veel en heb daar steun aan. Ik draag ook altijd mijn rozenkrans bij me waar ik ook ben, ook nu zit hij in mijn tasje, glimlacht Eveline. 

Met kerst vier ik de geboorte van Jezus, Maria werd toen voor het eerst moeder. En dat doet me elke kerst even terugdenken aan met het moment dat ik zelf moeder werd. Dat was een heel emotioneel en bijzonder moment. Mijn eigen moeder was bij mijn bevalling. Vroeger gebeurde dit achter gesloten deuren en werd hier niet over gesproken. Daarom was het zo bijzonder dat ik dit moment wel met mijn moeder kon delen. Zelf had ze 13 kinderen op de wereld gezet, maar toen ze Danny, haar kleinzoon, geboren zag worden, werd haar ineens duidelijk wat een wonder een geboorte is.

En dat wonder van Jezus zijn geboorte vier ik ook zeker met een boom en veel lampjes. Boven op de boom staat een mooie ster en aan de takken hangen engeltjes. Kerst begint bij mij met de kerstnachtdienst. Vroeger begon deze dienst echt om 12 uur ’s nachts. Ik herinner me nog hoe ik met mijn ouders dan s’ avonds laat over straat liep, we woonden op vlak bij de kerk dus dat was een klein stukje lopen. Ik kan me die sfeer nog goed herinneren. Lopend door het donker in onze mooiste kleren.

Tegenwoordig start de nachtdienst al om 21:00 uur.  Op kerstochtend ga ik opnieuw naar de kerk, mijn huidige man heeft niet zoveel met het geloof, maar hij is altijd zo lief om mij met de auto naar de dienst te brengen en na afloop haalt hij mij weer op. Voor mij is Kerst echt het gevoel. Tijdens Kerst ervaar ik altijd een mengeling van gevoelens. Gevoelens die naast elkaar bestaan. Ik heb dan een gevoel van blijdschap, dankbaarheid voor wat ik heb, maar ook een gevoel van gemis, in het bijzonder van mijn zoon Maurice die in Amerika woont met zijn gezin. 

Ik voel me ook altijd een beetje weemoedig naar kerstsmis in de tijd dat mijn ouders nog leefden en we (als mijn vader thuis was, want die zat in het leger) met een groot deel van ons gezin samen naar de Kerstnachtmis gingen. Tegenwoordig vier ik Kerst elk jaar anders. Vorig jaar waren we gezellig een paar dagen weg. Dit jaar gaan we waarschijnlijk heerlijk ergens uiteten. Maar als we thuis Kerst vieren dan kan een Indonesische rijsttafel niet ontbreken. Daar moet dan absoluut gele rijst bij met rendang, bami, sajoer lodeh. 

En dan staat er ook altijd gezellige muziek aan. Ik houd van allerlei soorten muziek, dat kan van de Dire Straits zijn, countrymuziek maar ook gospel. Ik heb 15 jaar in een band gezongen dus zing altijd uit volle borst alles mee.

Kerstboodschap voor alle Veenendalers:

Een liefdevolle kerst, dat we respect voor elkaar mogen hebben en dankbaar mogen zijn dat we in een veilig land wonen.